Jak przebiega abdominoplastyka i kto może skorzystać z zabiegu?

Abdominoplastyka to operacyjne usunięcie nadmiaru skóry i tkanki tłuszczowej z okolicy brzucha z ewentualnym wzmocnieniem mięśni prostych brzucha. Poniżej wyjaśniamy krok po kroku, jak przebiega zabieg, jakie są jego odmiany, kto może zostać zakwalifikowany oraz na co zwrócić uwagę w okresie pooperacyjnym. Tekst ma charakter informacyjny i nie zastępuje konsultacji z lekarzem.

Przeczytaj również: Jak diagnozuje się autyzm u dzieci?

Na czym polega abdominoplastyka – przebieg krok po kroku

Standardowo chirurg wykonuje poziome cięcie nad wzgórkiem łonowym, zwykle w obrębie linii bielizny. Celem jest dostęp do tkanek podskórnych i powłok brzusznych. Po preparowaniu tkanek usuwa się nadmiar skóry i tłuszczu, a skóra zostaje przemieszczona i naciągnięta tak, aby uzyskać równomierny kontur.

Przeczytaj również: Dlaczego warto korzystać z usług gabinetów stomatologicznych na ul. Kurpińskiego w Bydgoszczy?

Jeśli istnieje rozejście mięśni prostych brzucha (rectus diastasis), wykonuje się ich wzmocnienie szwem wzmacniającym. W wielu przypadkach konieczna jest korekta położenia pępka – chirurg wycina nowe ujście skóry dla pępka i przemieszcza go, aby zachować naturalne proporcje. Na koniec skórę zszywa się warstwowo, a do rany wprowadza dreny odprowadzające płyny surowicze.

Przeczytaj również: Jak przygotować się do konsultacji andrologicznej?

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym lub – w uzasadnionych sytuacjach – w znieczuleniu przewodowym (np. zewnątrzoponowym) z opieką anestezjologiczną. W trakcie kwalifikacji anestezjolog dobiera metodę znieczulenia do stanu zdrowia pacjenta.

Rodzaje zabiegu: pełna abdominoplastyka i miniabdominoplastyka

Pełna abdominoplastyka obejmuje korektę tkanek na większej powierzchni, zwykle z możliwością wzmocnienia mięśni i przemieszczeniem pępka. Pozwala to ujednolicić napięcie skóry na całej ścianie brzucha w zakresie wskazanym przez lekarza.

Miniabdominoplastyka dotyczy głównie dolnej części brzucha poniżej pępka. Zakres preparowania jest mniejszy, często bez konieczności przemieszczania pępka i bez rozległej korekty mięśni. O wyborze techniki decyduje obraz kliniczny: lokalizacja nadmiaru skóry, jakość tkanek oraz oczekiwany zakres korekty.

W wybranych przypadkach zabieg można łączyć z liposukcją powłok brzusznych jako uzupełnieniem modelującym kontur. Decyzję o jednoczasowym łączeniu procedur podejmuje chirurg po ocenie bezpieczeństwa i wskazań.

Kto może skorzystać z zabiegu – kwalifikacja i przeciwwskazania

Kandydaci to osoby dorosłe w stabilnej masie ciała, z lokalnym nadmiarem skóry i/lub rozejściem mięśni po ciąży lub redukcji masy ciała. Ważny jest ogólny dobry stan zdrowia, kontrola chorób przewlekłych oraz brak planów dotyczących kolejnych ciąż czy dużych wahań wagi, które mogłyby wpłynąć na rezultat.

Do typowych przeciwwskazań należą: nieuregulowana cukrzyca, istotne choroby sercowo-naczyniowe, zaburzenia krzepnięcia, aktywne infekcje, znacząca otyłość oraz brak możliwości czasowego odstawienia leków zwiększających ryzyko krwawienia (zgodnie z decyzją lekarza). Każdorazowo kwalifikację przeprowadza chirurg po badaniu, wywiadzie i analizie wyników badań.

Przygotowanie do operacji – badania i planowanie

Przed zabiegiem wykonuje się badania laboratoryjne (m.in. morfologia, koagulogram), ocenę anestezjologiczną i – jeśli trzeba – dodatkowe konsultacje specjalistyczne. Zalecane jest utrzymanie stabilnej masy ciała przez kilka miesięcy przed operacją. Pacjent otrzymuje informacje dotyczące leków, które należy odstawić lub zmodyfikować oraz wytyczne dotyczące nawodnienia i żywienia przed zabiegiem.

W trakcie wizyty kwalifikacyjnej lekarz omawia z pacjentem zakres możliwej korekty, położenie planowanego cięcia, potencjalną potrzebę przemieszczenia pępka oraz opcję łączenia z liposukcją. Ustalany jest również plan rekonwalescencji, przewidywana długość hospitalizacji oraz zasady kontroli pooperacyjnych.

Hospitalizacja i bezpośredni okres pooperacyjny

Po zabiegu pacjent zwykle pozostaje w szpitalu przez 2–3 dni. W pierwszej dobie stosuje się monitorowanie parametrów życiowych i kontrolę drenażu. Zalecana jest profilaktyka przeciwzakrzepowa zgodnie z aktualnymi wytycznymi i oceną ryzyka. Wstawanie z asystą rozpoczyna się zgodnie z zaleceniami personelu, aby ograniczyć ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych.

Dreny usuwa się po ocenie dobowej ilości płynu. Szwy to najczęściej szwy warstwowe, nierzadko wchłanialne; o terminie usunięcia (jeśli są niewchłanialne) decyduje operator. Bliznę zabezpiecza się opatrunkiem i stopniowo wdraża pielęgnację zaleconą podczas wypisu.

Rekonwalescencja, zalecenia i możliwe działania niepożądane

Po powrocie do domu nosi się pas elastyczny przez czas wskazany przez lekarza, aby ograniczyć obrzęk i wspomóc gojenie tkanek. Powrót do pracy biurowej bywa możliwy po około 2–3 tygodniach, o ile nie występują czynniki opóźniające gojenie. Stopniowe zwiększanie aktywności fizycznej następuje według indywidualnego planu. Pełne dojrzewanie blizn może trwać wiele miesięcy; lekarz może zalecić preparaty do pielęgnacji blizn i ochronę przed UV.

Możliwe działania niepożądane obejmują m.in.: krwawienie, zakażenie rany, zbiorniki surowicze (seroma), zaburzenia czucia skóry w okolicy operowanej, zaburzenia gojenia i przerost blizny, zakrzepicę żylną, ryzyko związane ze znieczuleniem. W razie niepokojących objawów (np. narastający ból, gorączka, nagły obrzęk) należy skontaktować się z zespołem prowadzącym.

Efekty i realne oczekiwania

Celem abdominoplastyki jest uzyskanie bardziej płaskiego, uporządkowanego konturu brzucha poprzez usunięcie nadmiaru skóry i tkanki tłuszczowej oraz – w razie wskazań – wzmocnienie mięśni. Zakres zmiany zależy od wyjściowego stanu tkanek, indywidualnej anatomii oraz zaleceń pooperacyjnych. Lekarz podczas konsultacji omawia przewidywany efekt i możliwe ograniczenia.

Abdominoplastyka a inne metody modelowania

U niektórych pacjentów rozważa się połączenie abdominoplastyki z liposukcją lub etapowe postępowanie chirurgiczne. U osób z przewagą nadmiaru skóry abdominoplastyka odgrywa główną rolę, natomiast liposukcja może służyć korygowaniu wybranych depozytów tłuszczowych. Dobór metody zależy od badania przedmiotowego, jakości skóry i oceny ryzyka.

Kiedy i gdzie umówić konsultację

Decyzję o zabiegu poprzedza konsultacja z chirurgiem plastykiem, który oceni wskazania, stan zdrowia i możliwy zakres korekty. Informacje o zakresie procedury znajdziesz także w opisach placówek medycznych, np. abdominoplastyka w Gdańsku. Konsultacja służy omówieniu przebiegu, przeciwwskazań i planu rekonwalescencji. Treść niniejszego artykułu ma charakter edukacyjny i nie stanowi reklamy świadczeń zdrowotnych.

Wskazówki praktyczne do omówienia z lekarzem

• Zakres cięcia i planowana lokalizacja blizny w odniesieniu do linii bielizny.
• Potrzeba wzmocnienia mięśni prostych brzucha i ewentualna korekta pępka.
• Łączenie z liposukcją oraz wpływ na czas trwania zabiegu i rekonwalescencję.
• Plan profilaktyki przeciwzakrzepowej i harmonogram kontroli pooperacyjnych.
• Indywidualne czynniki ryzyka (choroby przewlekłe, leki, palenie tytoniu).

Najczęstsze pytania pacjentów – krótkie odpowiedzi

• Jakie znieczulenie? Najczęściej ogólne; decyzję podejmuje anestezjolog.
• Czy zawsze przemieszcza się pępek? Tylko gdy wymagają tego warunki anatomiczne i zakres korekty.
• Kiedy powrót do pracy? Zwykle po około 2–3 tygodniach, zależnie od charakteru pracy i gojenia.
• Czy po zabiegu nosi się pas? Tak, zgodnie z czasem wskazanym przez lekarza prowadzącego.
• Jakie są możliwe powikłania? M.in. krwawienie, infekcja, seroma, zaburzenia czucia, problemy z gojeniem, zakrzepica.